Συρτάκι
Ζεϊμπέκικος
Χασάπικος
Χασαποσέρβικος
Καρσιλαμάς, καμηλιέρικο, απτάλικο
Τσιφτετέλι
Τσάμικος
Ζωναράδικος
Συρτός (Καλαματιανός)
Πεντοζάλης (Πεντοζάλι)
Μαλεβιζιώτικος (Καστρινός)
Σούστα
Μπάλος
Μπαϊντούσκα
Ικαριώτικος
Συρτός Χανιώτικος (Χανιώτης)
Ποντιακός
Κερκυραϊκός
Ροδίτικος πηδηχτός
Καλυμνιώτικος (ο χορός του μηχανικού)
Υπόλοιποι ελληνικοί χοροί
Θράκη
Συγκαθιστός
Ταπεινός
Κουσευτός
Χορός της παλαίστρας
Σουφλιουτούδα
Γιάννη μ’, Γιαννάκη μου
Γίκνα
Σούστα
Του Μαμά τα παλικάρια
Ζεϊμπέκικος
Λαγίσιος ή Λαγίτικος
Πως το τρίβουν το πιπέρι
Χορός του Μαχαιριού ή Αράπικος
Οι χοροί των Αναστεναρίων
Κουτσός
Μαντηλάτος
Τριπάτης
Κρήτη
Αγκαλιαστός
Ανωγειανός (Μυλοποταμίτικος) Πηδηχτός
Απανωμερίτης
Αράπικος
Εθιανός Πηδηχτός
Εμπυρρίκιος χορός
Zερβόδεξος
Κανέλλα
Κατσαμπαδιανός
Λαζώτης ή Λαζώτικος
Λασηθιώτικος Πηδηχτός
Λουβιάρης
Μανάς
Μικρό μικράκι
Ντάμες
Ντουρνεράκια
Ξενομπασάρης
Πρινιανός ή Πρινιώτης
Ρόδο
Ρουμαθιανή σούστα
Σιγανός
Σωτής
Τριζάλης
Τσινιάρης
Πόντος
Ανεφορίτ’σσα ή Κιζέλα:
Από Παν’ και Κα’:
Από Παν’ και Κα’ ή Τίκ’:
Αρματσούκ’ ή Ελματσούκ’:
Αρχουλαμάς ή Ικιλεμέ (διπλόν):
Ατσαπάτ’:
Γέμουρα:
Γέμουρα:
Γετίερε ή Γεντί-Αράτς ή Γεντί- Αρά:
Γιουβαρλαντούμ ή Γιουβα(ρ)λάντουμ:
Διπάτ’:
Διπλόν Ομάλ:
Εκατήβα’ς σα Παξέδες: Χ
Εμρ’ Οπίς’ ή Φούλουρ-Φουλούρ:
Έταιρε ή Εταιρέ:
Θήμιγμα(ν) ή Θήμισμα(ν) ή Θήμιμα(ν) ή Θημάσμαν ή Εφτά ζευγάρια και το Τέκ’:
Καβαζίτας:
Καλόν Κορίτσ’ ή Παπόρ:
Καρσιλαμάς:
Κελ-Κίτ:
Κόνιαλι:
Κουνιχτόν:
Καλόν κορίτς:
Κοριτσί χορόν (Κιζλάρ Καϊτεσί):
Κοτσαγγέλ:
Κότσ’ ή τη Κότσος:
Κοτσάκι(ν):
Κοτσιχτόν Ομάλ’:
Κούσερα:
Λαφράγκα:
Λαχανά:
Λέτσι:
Λέτσινα:
Μαντήλια:
Μαρς:
Μαύρον Πεγάδ’ (Καρά Πουνάρ):
Μηλίτσα:
Μητερίτσα:
Μονόν Χορόν (Τεκ Καϊτέ):
Μουζενίτ’κον:
Μωμο(γ)έρια ή τη Μωμο(γ)ερί ή Κοτσαμάνια (τα) στη Λιβερά της Ματσούκας ή Μαϊμούνια στην περιοχή του Κάρς:
Ντολμέ ή Τσολμέ:
Ομάλ’ (Κάρς):
Ομάλ’ Απλόν ή Ομάλ’ Μονόν:
Ομάλι(ν) ή Τζανί μ’ Αμάν’:
Ούτσαϊ ή Ούτς Αλτί:
Πατούλα:
Σαμψόν:
Σαρί Κουζ’:
Σαρί Κουζ’ Παλαΐας:
Σαρί Κουζ Λαγγευτόν (Ατλαμασί):
Σαρί κουζ’ (Πάφρα):
Σερρανίτσα ή Εικοσιένα ή Χεριανίτσα ή Χεϊριανίτσα:
Στενά δρόμια (Ταρατσού Σοκακλάρ):
Τάμσαρα ( Τραπεζούντα):
Τάμσαρα:
Τέρς’ (Ακ Νταγ Ματέν):
Τέρς (Κιουμούσ’ Ματέν):
Τσουρτούγουζους:
Τίβ-Τιβ-Τιβ-Τάνα:
Τίζ:
Τίκ’:
Τίκ’ αργόν:
Τίκ (διπλόν) ή Κοδεσπαινιακόν Τίκ’ ή Τικ’ ‘ς σο γόνατο:
Τίκ’ Λαγγευτόν:
Τίκ’ Μονόν:
Τίκ’ Μονόν Κοφτόν:
Τίκ (Τόνγια):
Τίκι(ν):
Τίταρα ή Τετέ Αγάτς:
Τίταρα:
Τούρι:
Τρία τη Κότσαρι:
Τρομαχτόν Τίκ’:
Τρυγόνα Γουρούχ ή Γουρουχλίδικον:
Τσαραχότ:
Τσοκμέ ή Σαρί Κουζ μαντηλί:
Τσουρτούγουζους:
Τυρφών ή Τυφρών ή Τρυφών (Τρύφωνας):
Φόνα:
Χάλα χάλα:
Χαλάι:
Χερενίτσα:
Ήπειρος
Συρτός στα δύο (Πωγωνίσιος)
Συρτός στα τρία
Γιατρός
Παλαμάκια
Ρόβας
Κοφτός
Τσίντζιρας (Κοφτός)
Παραμυθιώτικος
Κλειδωτός ή Μέσα έξω (Κλειστός)
Είμαι μικρό το μαύρο
Γκέκας
Καγκελάρης Παπαδατών
Δόντια πυκνά
Στη βρύση στα Τσερίτσαινα
Φυσούνι
Ο Μενούσης
Η Πέρδικα
Φεζοδερβέναγας
Γάιτα διπλή και μονή
Βασίλ’ αρχόντισσα
Βλάχα Κονίτσης
Σιαμάντακας ή Οσμάντακας (=Οσμάν Αγάς)
Καραματάτικος
Κλέφτες
Κλέφτες (παλιοί)
Ξενιτεμένο μου πουλί
Πάπιγκο
Μπουλονάσαινα
Ζαγορίσιος
Συγκαθιστός Μετσόβου
Συγκαθιστός Συρράκου
Γιάννης Κώστα
Πώς το τρίβουν το πιπέρι
Λιποθυμιάρικος ή Χορός της νύφης
Ο Γανωτής
Μπεράτι
Θεσσαλία
Καραγκούνα
Πηλιορείτικος
Σβαρνιάρα
Θεσσαλικός (Γιούργια στα παλιούρια)
Πέρα στον πέρα μαχαλά
Κλειστός Αργιθέας
Τάι τάι
Καγκέλι
Αρβανιτοβλάχικο
Ρουγκατσιάρικος
Μπεράτι
Μακεδονία
Μακεδονικός χορός (Μακεδονία ξακουστή)
Λεβέντικος
Συρτός Μακεδονίας (Καπουτζήδων)
Γερακίνα
Ο Νικολός
Η Σταμούλω ή Στάνκαινα
Ομορφούλα
Μπεράτικος, ή γεροντικός ή στάρτσκο
Ο λυτός ή πουστσένο
Τα αρραβωνιάσματα ή μπουγατσάς, ή διπλός
Συμπεθέρα
Παρτάλος
Ακριτικός ή Μπουφιώτικος
Μακεδονικός κλέφτικος
Γκάιντα
Νιζάμικος
T’ άστριν κι του φεγγαράκι
O καγκελευτός
Άνοιξε Ελένη την πόρτα
Μακρυνίτσα
Ράικο
Σύρε–σύρε
Τρίτα πάτα
Έντεκα
Πατρούνινο ή Πετρούνα ή Πατρώνα ή Πατρούλα
Συρτός Άνω Ορεινής Σερρών
Κόρη Ελένη ή Έλενο Μόμε
Παρδαλά τσουράπια
Καστοριανός
Χορός της Σαμαρίνας
Στερεά Ελλάδα (Ρούμελη)
Συρτοκαλαματιανός (καγκέλι)
Κουλουριώτικος
Χορός της Τράτας
Χατζηχρήστος
Πελοπόννησος
Τσακώνικος
Αραχωβίτικος (Χορός των Καρυάτιδων)
Μανιάτικος
Επτάνησα
Άη Γιώργης
Νησιά του Αιγαίου
Σούστα Κω
Γαϊτανάκι Ρόδου
Χιώτικος χορός
Χορός Πάτμου
Χορός Νισύρου
Χορός Καλύμνου
Κύπρος
Ζεϊμπέκικος Κύπρου
Κυπριακή σούστα
Ο χορός του δρεπανιού
Τάτσια ή Σίτα
Μασιέρι (Μαχαίρι ή Τσιάκκιν)
Καντήλα (Ποτήρι)
Καρσιλαμάς Κύπρου
Χοροί Σαρακατσάνων - Βλάχων
Κάτσα
Καλτσάδικος
Νυφιάτικος
Κτσάδικος
Σταυρωτός
Τσάμικος γυναικείος
---------------------------------------------------------------------------
Κατά τους αρχαίους χρόνους, χορός λεγόταν ο χώρος όπου χόρευαν και
τραγουδούσαν οι αρχαίοι. Σήμερα, χορός ονομάζεται το σύνολο των ρυθμικών
κινήσεων και συσπάσεων του σώματος, αυτό που ονομαζόταν στην αρχαιότητα
όρχηση ή χορεία. Ο χορός αποτελεί ένα από τα αρχαιότερα εκφραστικά μέσα
και χρονολογικά έπεται του τραγουδιού. Οι ρίζες του χορού στην Ελλάδα
εντοπίζονται περίπου το 1000 π. Χ.
Στους σύγχρονους νεοελληνικούς χορούς συναντώνται ρυθμοί και μουσικά
μοτίβα της αρχαίας Ελλάδας. Οι νεοελληνικοί χοροί διαιρούνται ουσιαστικά
σε δυο κατηγορίες: στους «συρτούς», στους «πηδηκτούς» και στις
παραλλαγές αυτών. Η ονομασία του κάθε χορού συνήθως σχετίζεται με τον
τόπο καταγωγής του (ο συρτός-καλαματιανός, ο μακεδονικός κ.α) ή έχει την
ονομασία κυρίων προσώπων (ο Μενούσης, ο Μανέτας). Επίσης, μπορεί να
παίρνει την ονομασία του από τις διάφορες εποχές (ο πασχαλινός χορός), ή
να προέρχεται από τις ονομασίες επαγγελμάτων (ο χορός των σφουγγαράδων)
κ.α. Οι ελληνικοί χοροί παρουσιάζουν αξιοσημείωτη ποικιλία από
παραλλαγές και επηρεάζονται μορφολογικά από τον τόπο καταγωγής τους.
Είναι γνωστό ότι οι χοροί της ηπειρωτικής Ελλάδας έχουν «βαρύ» ύφος και
για αυτό αποκαλούνται συχνά και «λεβέντικοι», σε αντίθεση με αυτούς της
νησιωτικής Ελλάδας, οι οποίοι είναι περισσότερο «ανάλαφροι» και λυρικοί.
Οι παραδοσιακοί χοροί στην Ελλάδα παρουσιάζουν μεγάλη ποικιλία. Κάθε
περιοχή ή χωριό της Ελλάδας έχει τους δικούς του χορούς, οι οποίοι
διαφέρουν από περιοχή σε περιοχή ή ακόμη και από χωριό σε χωριό. Αυτή η
διαφορά των χορών οφείλεται σε λόγους όπως το κλίμα, ο τρόπος ζωής των
κατοίκων, οι πόλεμοι και οι καταστροφές και άλλοι. Οι παραδοσιακοί
ελληνικοί χοροί, λόγω της ποικιλίας που παρουσιάζουν, χωρίζονται σε
διάφορες κατηγορίες. Αυτές είναι:
Ανάλογα με το θέμα τους χωρίζονται σε:
· Θρησκευτικούς
· Πολεμικούς ή πυρρίχιους
· Ερωτικούς
· Πολεμο-ερωτικούς χορούς
Ανάλογα με το σχήμα τους χωρίζονται σε:
· Κυκλικούς
· Αντικριστούς χορούς
Τους κυκλικούς χορούς τους συναντάμε σε ανοικτό κύκλο και πιο σπάνια
σε κλειστό. Αντικριστοί χοροί ή καρσιλαμάδες λέγονται οι χοροί, όπου οι
χορευτές στέκονται αντικριστά σε δυο σειρές απέναντι-αντικριστά.
Υπάρχουν βέβαια και οι χοροί, όπως το ζεϊμπέκικο, που χορεύεται από ένα
άτομο, ή ο χορός των μαχαιριών που χορεύεται από δύο άτομα.
Ανάλογα με το φύλλο χωρίζονται σε:
· Ανδρικούς
· Γυναικείους
· Μικτούς
Ανάλογα με τον τόπο, χωρίζονται σε:
· Πανελλήνιους ή εθνικούς
· Τοπικούς
Οι πανελλήνιοι χοροί είναι ο συρτός-καλαματιανός και ο τσάμικος ή
κλέφτικος. Τοπικοί χοροί είναι οι ηπειρώτικοι, οι θρακιώτικοι, οι
νησιώτικοι, οι κρητικοί, οι χοροί της Μακεδονίας, οι ποντιακοί και
άλλοι.
Ο κάθε χορός χορεύεται διαφορετικά, έχει τη δική του μουσική και το όνομά του έχει κάποια σημασία.
Υπάρχουν βέβαια και κάποιοι χοροί, όπως της βόρειας Ελλάδος, οι οποίοι
φέρουν αλληλεπιδράσεις με χορούς των γειτονικών λαών (βαλκανικών) και
χορεύονται με διάφορες κατά τόπους παραλλαγές σε όλη την βαλκανική
περιοχή. Σε άλλες περιπτώσεις, όπως σε μερικά νησιά, η αλληλεπίδραση
προέρχεται από την ύπαρξη της εκάστοτε δύναμη κατοχής (Ενετοκρατία,
Φραγκοκρατία, Τουρκοκρατία).
Οι αναφορές που ακολουθούν, γίνονται με τυχαία σειρά κι όπου εστάθη δυνατόν, προσετέθη και οπτικό υλικό (βίντεο).
0 comments: